Odpowiednią nawierzchnią ścieżek rowerowych jest masa mineralno-asfaltowa o grubości 3 cm. Rozściełana maszynowo na 10-centymetrowej podbudowie z kruszywa wzmocnionego cementem. Na terenach leśnych i parkowych można ograniczyć się do nawierzchni żwirowej stabilizowanej mechanicznie. Nie zaleca się stosowania kostki betonowej. Jest ona droższa, i mniej trwała bowiem szybciej ulega deformacji. Może to wpływać na zmniejszenie bezpieczeństwa i komfortu przejazdu. Bardzo istotne jest także niwelowanie wystających krawężników. Mimo iż zgodnie z rozporządzeniem Ministerstwa Infrastruktury progi i uskoki na ścieżce rowerowej nie powinny przekraczać 1 cm, w Gliwicach istnieje bardzo mało takich miejsc.
Należy także dbać, aby ścieżka po wybudowaniu była utrzymywana w należytym stanie technicznym. Zwłaszcza tyczy się to dróg żwirowych, które z czasem zaczynają zarastać stając się małoużytecznymi.
-----------------------------------------------------------------------------
Przykład: Ścieżki rowerowe o podłożu żwirowym na terenie Strefy Ekonomicznej, wzdłuż ulicy Portowej, Trynku, Ostropie oraz osiedlu Kopernika ulegają deformacji oraz zarastaniu. Podobny los spotyka niektóre ścieżki o nawierzchni z kostki betonowej. Przy skrzyżowaniu ulicy Kasztanowej i Jana Śliwki na zakręcie istnieje wybrzuszenie przez co przy większej prędkości istnieje niebezpieczeństwo wypadku.
Osiedle Kopernika, ul. Pionierów
Osiedle Kopernika, ul. Pionierów
Strefa Ekonomiczna, ul. Gutenberga
Skutki: W im gorszym stanie technicznym jest ścieżka rowerowa tym mniej osób regularnie z niej korzysta bowiem ich użytkowanie jest po prostu niewygodne lub niebezpieczne (grozi przewróceniem, przebiciem koła).
Rozwiązanie: Ścieżki rowerowe o nawierzchni żwirowej (jak i wszystkie inne) należy systematycznie równać, aby nie tworzyły się doły i kałuże, a także regularnie usuwać rośliny z obszaru ścieżki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz