Aby ścieżka rowerowa była atrakcyjna dla rowerzystów musi powstać w miejscu, gdzie jest im rzeczywiście przydatna, a nie tam gdzie nikomu nie będzie przeszkadzała. Powinna umożliwiać jak najszybszy dojazd z punktu A do B, a nie prowadzić drogą okrężną bowiem w ten sposób wydłuża się czas podróży taką ścieżką rowerową i staje się ona mniej atrakcyjna. Jeśli ścieżka jest wytyczona jednostronnie wzdłuż ruchliwej drogi należy pamiętać, aby skomunikować ją także z terenami po drugiej stronie jezdni by rowerzyści mogli swobodnie z niej korzystać.
Przykład: Rowerzyści chcący dojechać do zakładów pracy zlokalizowanych wzdłuż ulicy Portowej (odcinek żwirowy) poruszają się drogą rowerową położoną po drugiej stronie ulicy. Ścieżka biegnąc wzdłuż ulicy Portowej nabiera charakteru tranzytowego. Nie posiada bezpiecznych przejazdów na drugą stronę ulicy do pobliskich zakładów pracy przez co nabiera charakteru tranzytowego, a nie dojazdowego.
Przykład: Rowerzyści chcący dojechać do zakładów pracy zlokalizowanych wzdłuż ulicy Portowej (odcinek żwirowy) poruszają się drogą rowerową położoną po drugiej stronie ulicy. Ścieżka biegnąc wzdłuż ulicy Portowej nabiera charakteru tranzytowego. Nie posiada bezpiecznych przejazdów na drugą stronę ulicy do pobliskich zakładów pracy przez co nabiera charakteru tranzytowego, a nie dojazdowego.
Skutek: Istnieje zagrożenie, że wielu rowerzystów nie zastosuje się do przepisów ruchu drogowego i przejedzie po pasach dla pieszych.
Ładne obrazki i ładna teoria. W praktyce nie można dla każdego rowerzysty wykonywać przejazdów dla rowerzystów. Natomiast w kilku miejscach zostały wykonane obiżone krawężniki, które ułatwiają zjazd i wjazd na ścieżkę.
OdpowiedzUsuńRysunki nie są dokładne. Wzdłuż ul. Portowej nie ma drogi dla rowerów, a jest ciąg pieszo-rowerowy.
A tak na marginesie ściezka miała pierwotnie szerokośc 3,0 m. Na zdjęciach widać, że połowa porosła trawką.
Piotr Rościszewski